10/12/12

 10 Δεκεμβρίου : Ημέρα Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων

Το 1948 η Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ υιοθέτησε την Παγκόσμια Διακήρυξη Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, το πρώτο άρθρο της οποίας ορίζει : «Όλοι οι άνθρωποι γεννιούνται ελεύθεροι και ίσοι ως προς την αξιοπρέπεια και τα δικαιώματα. Είναι προικισμένοι με λογική και συνείδηση και πρέπει να συμπεριφέρονται μεταξύ τους με αδελφικό πνεύμα» [i]

Πρόγραμμα εκδήλωσης στο Γενικό Λύκειο της Ν. Τρίγλιας

-          Εισαγωγικό κείμενο για τις παραβιάσεις σε όλο τον κόσμο (ολοφάνερες αλλά και συγκαλυμμένες) των ανθρωπίνων δικαιωμάτων σε βάρος ευάλωτων κοινωνικών ομάδων (Α1 Λυκείου).

 

-           Η ιστορία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων (προβολή)

-          Ποια είναι τα ανθρώπινα δικαιώματα (προβολή).

-          Ανθρώπινα δικαιώματα : άρθρα 1,5,11,13,18,19,20,22,26,30  (Β2 Λυκείου).

-          Η σύσταση και η λειτουργία του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών (ΟΗΕ). Ο ρόλος του σήμερα.

-          Μη κυβερνητικές οργανώσεις προάσπισης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων

                                                                                                      (Γ Λυκείου).

-          Η Διεθνής Αμνηστία (Β1 Λυκείου).

-          10η Δεκεμβρίου: Παγκόσμια Ημέρα του Παιδιού, Ημέρα UNICEF.

-          Action Aid-Πρόγραμμα αναδοχής : υιοθεσία Hawana Fikiri (Τανζανία) από το ΓΕΛ Ν. Τρίγλιας  (Γ Λυκείου).

---

 

 

Ο ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ

Η εμπέδωση της ιδέας των δικαιωμάτων του ανθρώπου, δηλαδή της παραδοχής ότι όλοι οι άνθρωποι έχουν αξίωση προστασίας ορισμένων θεμελιωδών αγαθών, συνεπεία της ανθρώπινης ιδιότητάς τους και μόνο, είναι μία από τις μεγαλύτερες ηθικές και πολιτικές κατακτήσεις στην ιστορία της ανθρωπότητας.

Ωστόσο η κατάσταση στο σημερινό κόσμο είναι σαφής. Οι παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων σε βάρος των ευάλωτων κοινωνικών ομάδων εξακολουθούν ακόμη και στον 21^ο αιώνα. Είναι εμφανείς σε χώρες της Ανατολής, της Αφρικής, της Νότιας Αμερικής, δηλαδή στις αναπτυσσόμενες χώρες ή στις χώρες του Τρίτου Κόσμου, και συγκαλυμμένες στις χώρες του λεγόμενου Δυτικού Κόσμου.

Καθημερινά σε οικουμενικό επίπεδο διαπιστώνεται ότι τα ανθρώπινα δικαιώματα δεν είναι εγγυημένα και δεν μπορούν όλοι οι άνθρωποι ανεξαιρέτως να απολαύσουν ούτε καν αυτά που κατ’ εξοχήν θεωρούνται δικαιώματα του ανθρώπου, όπως για παράδειγμα το δικαίωμα της σωματικής ακεραιότητας, της ελευθερίας του λόγου, της ελευθερίας της μετακίνησης κι εγκατάστασης και άλλα. Πόσο μάλλον τα αστικά ή πολιτικά δικαιώματα του ανθρώπου.

Ευάλωτες κοινωνικές ομάδες, όπως ανήλικα παιδιά, γυναίκες, άτομα με ειδικές ανάγκες, οικονομικοί μετανάστες, πολιτικοί πρόσφυγες, θρησκευτικές ή φυλετικές μειονότητες και άλλοι, υφίστανται κατάφορες παραβιάσεις των δικαιωμάτων τους. Η φτώχεια, η πείνα, η βία, τα βασανιστήρια, τα εγκλήματα πολέμου, οι γενοκτονίες, οι αυθαίρετες συλλήψεις και κρατήσεις, οι εκτελέσεις και οι δολοφονίες ανθρώπων, οι περιορισμοί στην ελευθερία της συνείδησης και του λόγου, οι παραβιάσεις των νόμων σε βάρος των αδυνάτων και άλλα ανάλογα φαινόμενα δεν έχουν εκλείψει.

Παρά τη θυσία χιλιάδων ανθρώπων που αφιέρωσαν τη ζωή τους στην πάλη για την κατοχύρωση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και παρ’ ότι τα ανθρώπινα δικαιώματα έχουν αναγορευθεί σε παγκόσμια αξία (για παράδειγμα όλες οι χώρες-μέλη του ΟΗΕ έχουν προσυπογράψει την Οικουμενική Διακήρυξη) σήμερα κανένα απ’ αυτά δε φαίνεται να είναι δεδομένο. Αντίθετα μάλιστα κανείς δε γνωρίζει αν θα υπάρχει κατοχύρωσή τους στο παρόν και στο μέλλον. Γι’ αυτό απαιτείται και επιβάλλεται να είμαστε όλοι σε επιφυλακή.